Δημήτρης Τρωαδίτης - 3 ποιήματα

Malevich, Kazimir (1878-1935) - 1931-32 Two Figures in a Landscape 

Εσωτερική προσφυγιά

Γεωμετρικά σχήματα
εφαπτόμενες επιστροφές
νόστιμον ήμαρ
στα αφυδατωμένα κορμιά μας
έρωτες αλήστου μνήμης

εκεί και η ανησυχία
για τον καταποντισμό μας
λέξεις ίδιες
διαφορετικές έννοιες
υποδύονται τα νάματα
μιας πρότερης ζωής

σεργιανάμε
σε κατακερματισμένες ώρες
νυν υπέρ πάντων ο αγών
οι πληγές ακόμα ανοιχτές
απόπειρα ταξιδιού
σε τόπους υπό αίρεση

απόπειρα περιπλάνησης
σε νεκροπόλεις
που σφύζουν από ζωή

κατάδυση σε τάφους
με αρκετή φασαρία
ύπνος ίδιος με λιτανεία
μύχιων σκέψεων
εξορισμένων ονείρων
στιλέτα στην καρδιά μας
ανάπλαση
αναβάθμιση
ερήμωση
εξορία εσωτερική
ίδια με τη μετανάστευση του '50

έτσι οι γραμματικοί κανόνες
μας συνοδεύουν παντού
αμπαρωμένοι στα αιμοσφαίριά μας
εμπόδια ανυπέρβλητα
όταν βάζουμε καθήκον
να διαβούμε πεζή
τα ρευστά σύνορα
της εσωτερικής προσφυγιάς μας

Τα πλατύσκαλα της μοναξιάς

Τα πλατύσκαλα της μοναξιάς
και πώς να τα διαβούμε
πώς να διασχίσουμε 
την απεραντοσύνη των προσώπων 
που δοξάζονται πέφτοντας 
μέσα σε λάκκους με ασβέστη 
σε δίνες πεζοδρομίων 
πρόσφυγες χωρίς διαβατήριο 
και αφετηρία

πώς να διαβούμε 

αυτά τα τρυκιμισμένα ναυάγια 
στις αγορές τις μεθυσμένες 
από τρόμο και λαθραία 
κασετόφωνα αναλγησίας

πώς να μάθουμε 

πού κρύβονται τόσες ομορφιές 
σε βρώμικα παράθυρα 
σκοτεινιασμένα μάτια 
πίσω από φύλλα φθινοπωρινά 
πίσω από ξερά καλοκαίρια 
σαν τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες 
των προγόνων μας 
που κιτρίνισαν από την ανυπαρξία

πώς να μιλήσουμε 

έξω από τα δόντια 
όταν ακινητοποιείται το πρόσωπο 
από μια εφήμερη ανάσα ανέμου 
που σαν θάνατος μας στοιχειώνει 
όταν οι όποιοι φίλοι 
προτιμούν τηλεοπτικά προγράμματα 
από την ανασύσταση 
τη μεγάθυμης υπόστασής μας 
ως άλλοι σαρκαστές 
των αποτυπώσεων του σιδήρου 
και των σκοτεινών ειδώλων

πώς να υπερβούμε τους νόμους 

του σίδηρου και της πυρκαγιάς 
του άγριου κυνηγητού μαγισσών 
και την αναγκαιότητα 
των πολιορκητικών κριών

είμαστε ατέχνητοι 

γυμνοί στις καταιγίδες 
ριζωμένοι στα γήινα πουλιά μας 
που πασχίζουν να πετάξουν 
αλλά επιστρέφουν στις φωλιές τους 
με μονόλογους

Πάνω-κάτω στα όρια

Πάνω-κάτω στα όρια
της κάμαρας της φαντασίας
σαν να μετράς της φυλακής
τις τελευταίες μέρες
να φυλλομετράς τους χτύπους
της καρδιάς διαβαίνοντας
το κατώφλι των αέναων παθών

κουλουριάζεσαι στις γωνιές
τις τελευταίες νύχτες
με μια μόνο κουβέρτα
κι ένα λερό σεντόνι
πού 'χει αλλάξει τόσα χρώματα
απ' την πρότερη ύπαρξή σου

το καρδιοχτύπι είναι πιο γρήγορο
το δάκρυ διασχίζει γρήγορα
τις οδικές αρτηρίες
του προσώπου σου
εκτροχιασμένες ανάσες
μετά από σεισμό διαρκείας

αποκαμωμένοι οι ήλιοι σου
σ' ορίζοντες που ξέχασαν
να πάρουν φωτιά
βαδίζοντας προς τους βωμούς
των όποιων κρίσεων

ίσως η εποχή είναι λάθος
κι οι έρωτες προϊστορικοί
ίσως οι φίλοι οι αλήστου μνήμης
χάθηκαν σαν τα καλοκαίρια
ζώντες καυτούς χειμώνες

τα επόμενα τρένα έχασαν το δρόμο
καταμεσής των ερήμων
οι τυχαίοι ταξιδιώτες κατέβηκαν
στη στάση του Αχέροντα
ως άλλοι διάττοντες αστέρες
σε προδιαγραμμένες
διαγαλαξιακές διαδρομές

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις