Ποίηση Γυμνή - Μαραθώνιος Ερωτικής Ποίησης 13/02/2013 από τις 18:30

Οι εκδόσεις Ars Poetica και το Λογοτεχνικό Καφενείο σας καλούν
την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013 στις 6.30, (Βαλαωρίτου 19 , 2ος όροφος)
ξημερώνοντας του Άγιου Βαλεντίνου
σ’ έναν Μαραθώνιο ερωτικής ποίησης από τις 18:30 ως τα μεσάνυχτα,
που διοργανώνεται από την «Ποίηση Γυμνή»,
με ελεύθερη είσοδο και συμμετοχή.

Έλα κι εσύ να μας διαβάσεις, να μας απαγγείλεις ή να μας τραγουδήσεις
το δικό σου ερωτικό ποίημα, ή να μας διαβάσεις το αγαπημένο σου ερωτικό ποίημα από τον ποιητή που σου αρέσει.

Στα deck ο Dj Gorgi
Συντονισμός: Βασίλης Τερζόπουλος
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από τον clipartradio.gr με την τεχνική επιμέλεια του Κωνσταντίνου Ποτακίδη και την εποπτεία στη ροή προγράμματος της Άννας Δήμου.

Την προηγούμενη Τετάρτη 6 Φλεβάρη στην «Ποίηση Γυμνή» παρουσίασαν τα ποιήματά τους η Ρούλα Παπαντωνίου και ο Κωνσταντίνος Μελισσάς. Το Λογοτεχνικό Καφενείο έχει την χαρά να παρουσιάσει ένα δείγμα από την ποίηση που διαβάστηκε στην προηγούμενη εκδήλωση.

Ρούλα Παπαντωνίου

Φθινόπωρο

Ο τίτλος ώρες στερεύει κι αναλογίζομαι
τι άλλο θα ξεθωριάσει στη βολή του .
Η φύση λέξεις
δεν ακουμπά
ούτε εγώ τις ακουμπώ τις στοιβάζω
στη δύσκολη μου φτιάξη.
Ψηλά στο μέτωπο κι άλλοτε
μια χαμηλά στους δρόμους σε προσπερνώ
βιαστικά
κανακεύεις τα φύλλα σαν να ναι πρόσωπα
δεν θέλεις να τα αποχωριστείς ακόμη.
Φυλλοροώ μπροστά στο έργο σου
μόνη
λες να μου χαρίσεις κι άλλου χρώματος τον σκοτεινό καιρό.
Να σκιάσεις κι άλλο τις γραμμές μέσα σου μ' ένα λάγνο
πινέλο της κατάληψης πηγαίο σαν τον έρωτα.
Διπλώνεις το αμπέχονο για προσκέφαλο κουράστηκες
να σχεδιάζεις με καπνούς.
Σε ότι ο πίνακας απεικονίζει
ταχύτητα, κόντρες, φρεναρίσματα μιας στιγμής
μοιράστηκες πλάι μου.
Μετά μου μήνυσες πως έγινες του πίνακα μου απρόσωπος οδηγός
χωρίς ούτε ένα φθινόπωρο στην πλάτη, προσπέρασες.

Ουλή της 

Οργώνω την γυναικεία μου φύση
αποποιούμαι την ιδιότητα μιας κουρασμένης πρόσοψης
όπου πετούμενα νομίζουν πως κάνουν γιουρούσι
στα απομεινάρια ψιχία της αυλής μου.
Ουλή μένει το ράμφος τους στις πλάκες
εκείνες δεν μιλούν
μιλώ εγώ πατώντας γερά στη στρώση τους με τα  φυόμενα πόδια μου .
Δεν ξεστράτισα είμαι πάντα στην ίδια αυλή
όποιος και να έρθει θα με βρει να τρίβω σέρνοντας στις πέτρες εντυπώσεις τραγικής καθαρότητας
ή να παλεύω με φθαρμένα λόγια την ανυπαρξία .
Άλλα νοήματα πιθανόν δεν έχω
μόνο για τα παρτέρια του κήπου μπορώ να μιλήσω
πως δεν φυτρώνω ούτε εκεί από αμέλεια ή αμφιβολία
για το τι μπορεί ακόμη να πω.
Δεν είμαι
παρά ένας συντηρημένος χρόνος σ' εκείνο το πηγάδι
όπου συνομιλώ
δήθεν με ανακούφιση μ' ότι με κυκλώνει .
Το θέρετρο '' επιβίωση ''
δροσίζει τα τοιχώματα της κατάθλιψης
επιστρέφει δήθεν σώο.
Το υποδέχομαι όπως πάντα στο παλιό μου σπίτι
υποχώρησαν κι άλλο οι σοβάδες γέμισε ο τόπος ,σκόνη
θα σκεπάσω τα έπιπλα με σεντόνια.
Ακόμη και στο λίγο φως
μπορεί να παίξουν οι σκιές τους
με τα ποιήματα.

Κωνσταντίνος Μελισσάς

Αθώες Λογοκλοπές

Θα ήθελα να ήμουν εγώ
αυτός που πρώτος θα ‘χε πει
«Αν ο πεζός λόγος είναι ποτάμι
τότε η ποίηση είναι σιντριβάνι».

Μα δεν ήμουν εγώ.
Πρώτος ο Λόγκλεϊ το είχε πει ως μεθυσμένος φοιτητής
χρόνια πολλά πριν στο Δουβλίνο
(το ομολόγησε σε πρόσφατη επίσκεψη
και τότε μου γεννήθηκε η δεύτερη περίσκεψη).

Και πρώτος το αποτύπωσε μ’ ελληνικά γράμματα ο Πάρης
λέγοντας «Επανιδείν» σε μια σελίδα με όνομα 43.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα (δηλαδή εκεί το διάβασα πρώτα).

Άργησα πάλι δυο φορές
και δεν έφταιγαν ανηφόρες ή αναποδιές.

Τελικά η ποίηση του αρίστου παραμένει,
η λογοκλοπή
των αφανών στιγμών των αρίστων.

Η γυμνή πλευρά

Ο γυμνός αναγνώστης κάθεται σε μια φθαρμένη πολυθρόνα
με το ρολόι χειρός στη μια παλάμη
κι ένα βιβλίο ποίησης στην άλλη.
Ο γυμνός αναγνώστης κοιτά συνεχώς την ώρα.
δεν διαβάζει στοχαστικά,
δεν συναντά ούτε τον Λόνγκλεϊ ούτε τον Πάουντ.
Ο γυμνός αναγνώστης δεν ανοίγει το βιβλίο.
περιμένει απλά ένα μπουρνούζι νυκτός
από την άλλη πλευρά του δωματίου.