Οι εκδόσεις Ars Poetica και το Λογοτεχνικό Καφενείο σας προσκαλεί στην "Ποίηση Γυμνή" που συνεχίζεται και αυτήν την Τετάρτη στις 6.30 στο Mamisio (Βαλαωρίτου 19, 2ος όροφος Θεσσαλονίκη). Αυτήν την Τετάρτη ποίησή τους θα διαβάσουν ο Νίκος Σταματογιάννης, η Κασσάνδρα Φουντουλάκη και ο Νικίας Φονταράς.
Την προηγούμενη Τετάρτη ποιήματά τους διάβασαν οι Νίκος Γούτας, Άγγελος Ευθυμιάδης, Ράνια Καταβούτα, Κώστας Κουρτεζάνος και ο Γιώργος Μανάδης. Το Λογοτεχνικό Καφενείο δημοσιεύει σήμερα κάποια από τα ποιήματα που ακούστηκαν την προηγούμενη Τετάρτη στην Ποίηση Γυμνή.
Νίκος Γούτας
Οι σκέψεις
Φοβάμαι πως όταν πεθάνω οι σκέψεις μου θα το σκάσουν από το κεφάλι που τις κρατούσα φυλακισμένες, θα ελευθερωθούν.
Θα πουν την αλήθεια και τα ψέματα
θα αποκαλύπτουν μυστικά που έκρυβα με τέχνη
και θα χαλάσουν δήθεν οικογένειες και φιλίες
θα ρίχνουν τοίχους που μάθαινα να χτίζω
θα παίρνουν πίσω συγνώμες που δεν ήθελα να πω
θα χτυπάνε τις πόρτες που έκλειναν πριν καν με ακούσουν
θα σπάνε δάχτυλα που με έδειχναν
θα ράβουν στόματα που ήξεραν μόνο να μιλάνε
θα ζητάνε λογαριασμούς που δε ζητούσα για να το παίξω ανώτερος
θα ανταλλάξουν ευχές ευγένειας με βρισιές που ούτε τολμώ να σκεφτώ
Μάλλον, λάθος,
αυτό που φοβάμαι είναι ότι θα γίνει πριν πεθάνω.
Άγγελος Ευθυμιάδης
[πώς μας χρεώθηκε να ζούμε…]
πώς μας χρεώθηκε να ζούμε αναρωτώντας.
ποιος μου είπε και τον πίστεψα ότι οφείλω ότι αναπνέει να το αγαπάω.
από ποιον είχα ακούσει ότι με την αγάπη όλα παίρνουν μορφή, όλα γίνονται, όλα είναι σταθερά.
τι είναι ο έρωτας όταν τον ζεις χωρίς τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι.
ποιο ψέμα μου ψιθυρίζει ότι τα καλύτερα έρχονται και γιατί να πιστεύω τέτοια ψέματα.
κι αυτό το συνεχόμενο κενό μέσα μου, αυτή η τρύπα που δε καταλαβαίνω με τι θέλει να γεμίζει, τι μου ζητάει γιατί πράμα εκλιπαρεί τόσο εκκωφαντικά;
πώς τη μπαλώνω την τρύπα;
με αγάπη, με φίλους, με μικρότερη περηφάνια, με λίγη θάλασσα, με ένα σώμα γυμνό δίπλα μου, με κάποια ουσία, με αδράνεια και αναμονή;
πόσο να αυτοαναλυθούμε και να σκάψουμε μέσα μας για να μάθουμε και να αναληφθούμε ποιοι είμαστε στα αλήθεια. όχι στη βολική μας αλήθεια. στην αλήθεια που όταν μάθουμε πόσα σκουπίδια έχουμε μέσα μας θα ντροπιαστούμε, θα ξαφνιαστούμε.
αυτή η άγνοια που έχουμε για εμάς τους ίδιους, να μας λέμε ψέματα, μισές αλήθειες, να βολευόμαστε σε ένα πρόχειρο χαρακτήρα, να θέλουμε ή ακόμα με το τρόπο μας να ζητάμε από τους άλλους να μας δούνε όπως θέλουμε εμείς, τι προσταγή! τι θράσος!
τι βιασμό δεχόμαστε από εμάς τους ίδιους;
και μένουμε να ζητάμε λίγη γαλήνη, λίγη ανθρωπιά, ένα αστείο, ένα δυνατό μοίρασμα κάποιου στόματος και μια ψυχή απέναντι που να γνωρίζει ότι τα αυτιά του μόνο δεν αρκούν,
ο άνθρωπος φαντάζει ομορφότερος στο νου μου
και στο δικό σου
και είμαι σίγουρος για αυτό.
Ράνια Καταβούτα
[Σκοτεινοί οι δρόμοι μπροστά μου]
Σκοτεινοί οι δρόμοι μπροστά μου
Σκοτεινοί
Σαν τη λύπη στο πρόσωπό του
Στο δικό μου.
Σκιές γυρίζουν τα βράδια
Κρατούν ξάγρυπνα
Τα όνειρα στο δωμάτιο.
Το πρωί πίσω απ’ τον καθρέφτη
Σκιές ξεγελούν τη μέρα μου.
Βραδιάζει στο πρόσωπό του
Έτσι βουβός έρχεται στη νύχτα μου
Με μια κρυφή γωνιά στο λαιμό του
Για το πρώτο φως που χάιδεψε τον ύπνο του.
[Μην αποστρέφεις το πρόσωπό σου απ’ εμού]
Μην αποστρέφεις το πρόσωπό σου απ’ εμού
Δέξου το χέρι μου
Το χάδι μου άσε να γλιστρήσει
Στη θέρμη του δέρματός σου.
Μην σταυρώσεις τα χέρια
σε θέση μάχης
και γυρίσεις το βλέμμα
σ’ ένα μέλλον σιωπή.
[Μακάρι οι σκέψεις]
Μακάρι οι σκέψεις
Να γίνονταν λέξεις
Πριν πέσουν οι τίτλοι
του ονείρου σε ύπνο βαθύ.
Κώστας Κουρτεζάνος
Παράξενοι
«Δεν ξέρω», μου είπες
«Είμαι παράξενη γυναίκα»
Στο λεξικό όμως έγραφε
Μόνο μια λέξη, πόρνη
«Κι εγώ είμαι τρελλός!» σου είπα
«Μου το ‘χουν πει πολλοί!»
Στο λεξικό όμως έγραφε
Μόνο μια λέξη, μόνος
Όχι περισσότερο απ’ όλους,
Πόρνη και παράξενη,
Τρελλός και μόνος,
Όχι απ’ όλους λιγότερο
Αν όλοι οι τρελλοί και παράξενοι, γνωριζόμασταν
Θα μαζευόμασταν μια νύχτα
Και θα χανόμασταν, αγκαλιασμένοι
στα σκοτάδια, σαν ζευγαρωμένες πόρνες
Έτσι παράξενα... Όπως ήρθαμε...
Κοσσυφοπέδιο
Τρώγωντας, καθισμένος
απέναντι από την έγχρωμη αλήθεια
του καθοδικού σωλήνα, καταβροχθίζω
ασπρόμαυρα πολεμικά πλάνα,
χωνεύωντας ανησυχίες
της ασφαλούς πολυτέλειας
των καλοζωϊσμένων
Κι ύστερα συνειρμικά θυμάμαι
σκαμμένα πρόσωπα, απλανή βλέμματα
καμμένα χωριά, ρημαγμένα σπαρτά
μολυσμένη γη, χολεριασμένο νερό
παιδάκια να αναπνέουν παθιασμένα θάνατο,
σε μπαρουτοκαπνισμένες αλάνες
και μετά τα 15000 δολλάρια
Κι ύστερα πάλι θυμάμαι
τις διαδρομές με τον παγωμένο συρμό, στο βαρύτερο χειμώνα
κουβαλώντας Σέρβους, σε σταθμούς στο πουθενά
με το όπλο μόνιμη ερωμένη, στη Κοσόφσκα Μιτρόβιτσα
μισθοφόρος πόρνη, με τη σημαία μου τιμή βαριά
ξοφλημένος ντεσπεράντο, να μετράω Αμερικανούς προέδρους
και μετά τα 15000 δολλάρια
Κι ύστερα πάλι θυμάμαι
την Έλενα από το Όμπιλιτς, ραδιενεργό λουλούδι
να κλαίει πλάι μου, χύνωντας πράσινα δάκρυα
να καταριέται τους σταυροφόρους απελευθερωτές
ενός φραντσάιζ καταστροφής και αποκτήνωσης
και τον απίστευτο πάτο που είχα πιάσει θυμάμαι,
να την ακούω απαθής, φοβισμένος φύλακας
αποφεύγωντας το μαύρο βλέμμα της
και μετά τα 15000 δολλάρια, κι έκλαψα, που ξοδεύτηκαν
Κόσοβο Πόλιε, Μάρτιος 2001
Γιώργος Μανάδης
Nuda/Desnuda/Todos/Nada
Τη νεκρή γάτα που είδαμε με τη γλώσσα έξω και το στόμα ανοιχτό κάποιος την πέταξε στο δίπλα χωράφι.
Πιθανώς από την ουρά.
Εκεί δίπλα που πριν μια βδομάδα τρια σκυλιά κρατούσαν στα δόντιά τους ένα ποντίκι.
Για μια πουτάνα το πιο αντικαπιταλιστικό πράγμα είναι η μονογαμία.
Τι είναι τελικά το ποδόσφαιρο;
Παράξενα κουρεμένοι άντρες που κλωτσάνε μια μπάλα.
Τ.L.
Την εποχή που παρακάλαγα για την αναπνοή μου κοιμόμουν στο διπλό κρεβάτι των γονιών μου.
Συνεπώς ονειρευόμουν.
Κάτι το πολυτελές.
Ο Γιαγκούλας δολοφόνησε περίπου 54 ανθρώπους φορώντας φούστα.
Μετά τη βροχή ένας σκύλος και δυο κοράκια σκαρφάλωσαν στη στέγη.
V for Vagina
Αίμα αίμα και να μην σταματάει.
Την εποχή που κρατάγαμε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ανέγγιχτο πάνω στο ψυγείο.
Σήμερα η Διεύθυνση ενέκρινε τα νέα πόστ συγκροτήματα που μπορούμε να ακούμε:
Κοκκινομάλλες Κοιτώντας Αγγελίες Θανάτων
Φακλάνες σε Μπαρ Επαρχίας.
Σχόλια