Νίκος Κυριακίδης - Δρόμοι με ματωμένα γόνατα

Προδημοσίευση από την ποιητική συλλογή του Νίκου Κυριακίδη "Δρόμοι με ματωμάνα γόνατα" που κυκλοφορεί σε λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Ars Poetica.

ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΙΟΥ

Στη μεγάλη Κατερινούλα

Θα στο αφήσω το φως,
δεν το δικαιούμαι.
Εσύ, δεν είσαι που πήρες ένα τενεκεδάκι απ’ την υπόγα
και με συντροφιά τα κουνούπια, έπλασες ένα δάσος;
Εσύ είσαι, που πήρες μιαν ηδονή
και την έφτιαξες κατανόηση.
Σκαλιά-φέρετρα.

Ξέσκισε τα ερωτικά βοηθήματα, κορίτσι.
Ξύσε με τα νύχια της παραμύθας…

Εσύ είσαι, που νανούρισες ένα κομματιασμένο παιδί.

Ξεφτίλισέ την κι’ άλλο
τη ψυχανάλυση των ευνούχων φλώρων.
Σε επισκέπτονται -όχι βέβαια- εκδρομείς του «δρόμου»,
αλλά εραστές φαντάροι
για να κάνετε μαζί παιδιά,
σιωπηλά
-κανένας διάλογος στην πράξη-
για σένα ιδρωμένοι
φοβισμένοι
με μολύνσεις που δεν έχουν καταγραφεί.
Είσαι ένας κούκος ρολόι.

FOR AN OLD BITCH

For an old bitch gone in the teeth,

For a blotched civilization

Ezra Pound

Τα ξύλινα τείχη,
σπέρμα μάταια χαρισμένο.
Τα πιτσιρίκια,
θυσία σε μια γαλλίδα πόρνη.
Ισότητα
Όπως πείνα.
Ελευθερία
Όπως σηψαιμία.
Αδελφότητα
Όπως τύφος.
Διαφορά όπως Διαφορά.
Κρυώνει ο άνθρωπος απόψε
Δεν διαβάζει κάτι
Δεν ερεθίζεται από κάτι.
Σιωπηλά περνάει
Απέναντι.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ

Το τρένο πάντα μυρίζει
σώματα, σε μια «μη αναστρέψιμη» διαδικασία.
Η πορεία δεν είναι ποτέ η ίδια.
Τα σώματα το νιώθουν: εκρήγνυνται.
Ο πόνος: προσμονή με τη μορφή ιδρώτα.
Αγνοούν κάποιοι το σώμα.
Δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δεν γεύονται.
Το τρένο με πάει βόρεια,
στην αυταπάτη.
«Μη αναστρέψιμη» κι αυτή.