Ισπανικά Ερωτικά Ποίματα

Χεράρδο Διέγο

Αγρύπνια

Εσύ κι ο γυμνός ύπνος σου. Δεν το γνωρίζεις.
Κοιμάσαι. Όχι. Δεν το γνωρίζεις. Εγώ ξαγρυπνάω,
κι εσύ, αθώα, κοιμάσαι κάτω από τον ουράνιο θόλο.
Εσύ στον ύπνο σου και τα πλοία στη θάλασσα.

Αέρινα κλειδιά σε φυλακές κενού σε κλείνουν,
σε περιορίζουν από μένα, σε κλέβουν. Πάγος, κρύσταλλα
αγέρα μέσα σε χίλια φύλλα. Όχι. Δεν υπάρχει
πέταγμα να υψώνει ίσαμε εσένα τις φτερούγες των πουλιών μου.

Να ξέρω πως εσύ κοιμάσαι, βέβαιη, ασφαλής
-πιστή κοίτη εγκατάλειψης, αγνή γραμμή-
τόσο κοντά στα αλυσοδεμένα χέρια μου.

Τι τρομερή σκλαβιά νησιώτη,
εγώ ξάγρυπνος, τρελός, στα απόκρημνα βράχια,
τα πλοία στη θάλασσα, εσύ στον ύπνο σου.

Δάριο Χαραμίλιο Αγκουδέλο

Μια μέρα

Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα μιλάει για τον αέρα ή για τη νύχτα
ένα ποίημα χωρίς τα ονόματα των λουλουδιών, χωρίς γιασεμιά ή μανόλιες.
Μια μέρα θα γράψω ένα ποίημα χωρίς πουλιά ούτε πηγές, ένα ποίημα που θ’ αποφεύγει τη θάλασσα
και δε θα κοιτάζει τα’ άστρα.
Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα μιλάει μόνο για το χάδι στο δέρμα σου
και τα μεταφράζει τη ματιά σου σε λέξεις.
Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μεταφορές, μια μέρα θα γράψω ένα ποίημα που θα έχει το άρωμά σου,
ένα ποίημα με τους παλμούς της καρδιάς σου, με τη συνθλιπτική περίπτυξη των χεριών σου.
Μια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα, το τραγούδι της ευτυχίας μου.

Ρούμπεν Δάριο

Φθινοπωρινοί στίχοι

Όταν η σκέψη μου πάει σ’ εσένα αρωματίζεται
τόσο γλυκό είναι το βλέμμα σου που γίνεται βαθύ.
Κάτω απ’ τα γυμνά πόδια σου υπάρχει ακόμη ασπράδα του αφρού,
και στα χείλη σου συγκεντρώνεται όλη η χαρά του κόσμου.

Ο φευγαλέος έρωτας έχει μικρή μαγεία,
και προσφέρει όμοια ηδονή και πόνο.
Πριν μια ώρα έγραψα ένα όνομα πάνω στο χιόνι
πριν μια στιγμή πρόφερα την αγάπη μου πάνω στην άμμο.

Τα ξερά φύλλα πέφτουν στη δεντροστοιχία,
όπου πλανιώνται τόσοι ερωτευμένοι.
Στην κούπα του Φθινοπώρου ένα αβέβαιο κρασί μένει
όπου θα φυλλορροήσουν, Άνοιξη, τα τριαντάφυλλά σου.

μτφ.: Ρήγας Καππάτος