Wallace Stevens

Ινφάντα Μαρίνα

Η πεζούλα της ήταν η άμμος
Και τα φοινικόδεντρα και το σούρουπο.

Από τις κινήσεις του καρπού της συνέθετε
Τις μεγαλοπρεπείς χειρονομίες
Της σκέψης της.

Το πλατάγιασμα των φτερών
Αυτού του πλάσματος του δειλινού
Μεταμορφώθηκε σε ακροβασίες πανιών
Πάνω στη θάλασσα.

Κι έτσι περιπλανήθηκε
Στις περιπλανήσεις της βεντάλιας της,
Στοιχείο κι αυτή της θάλασσας,
Και του δειλινού,
που κυλούν γύρω της
Και σχηματίζουν ήχους που σβήνουν.

1921

Θεωρία

Είμαι ό,τι με περιβάλλει.

Οι γυναίκες το καταλαβαίνουν αυτό.
Καμιά δεν είναι δούκισσα
Εκατό μέτρα μακριά από την άμαξα.
Αυτά, επομένως, είναι πορτρέτα:
Ένας μαύρος προθάλαμος
Ένα κρεβάτι με ουρανό προστατευμένο από κουρτίνες.

Αυτές είναι απλώς περιπτώσεις.

1922

Ο αυτοκράτορας του παγωτού

Φώναξε αυτόν που στρίβει τα μεγάλα πούρα,
Τον μυώδη, και βαλ΄ τον να χτυπήσει
Στις κούπες της κουζίνας αφροδισιακές κρέμες.
Άσε της πόρνες να σουλατσάρουν με τα φουστάνια
Που συνηθίζουν να φορούν, και τ’ αγόρια
Να φέρουν λουλούδια τυλιγμένα σε παλιές εφημερίδες.
Ας είναι το είναι το φινάλε του φαίνεσθαι.
Ο μόνος αυτοκράτορας είναι ο αυτοκράτορας του παγωτού.

Πάρε από την ξύλινη ντουλάπα,
Που της λείπουν τα τρία γυάλινα πόμολα, το σεντόνι
Που εκείνη κάποτε είχε κεντήσει με βεντάλιες
Και άπλωσε το έτσι που να της σκεπάζει το πρόσωπο.
Αν τα ερεθισμένα της πόδια εξέχουν, θ’ αποκαλύψουν
Πόσο ψυχρή είναι, και ανόητη.
Άσε τη λάμπα να ρίξει το φως της.
Ο μόνος αυτοκράτορας είναι ο αυτοκράτορας του παγωτού.

1922