Θάνος Κόσυβας

Ο κήπος

Εγώ δε ζω σ’ αυτόν τον κόσμο
ζω σ’ ένα δικό μου κήπο.
Σ’ αυτόν τον κήπο αγριάδες δε φυτρώνουν
μόνο ανεμώνες και κρίνα.
Σ’ αυτόν τον κήπο θολά νερά δε θα βρεις
μόνο μάτια καθαρά.
Σ’ αυτόν τον κήπο το ψέμα δε μεσουρανεί
μόνο άνθρωποι με ουράνια τόξα στο κεφάλι.
Σ’ αυτόν δε χωράνε συγκρίσεις μ’ αυταπάτες
μόνο αληθινές αγάπες.
Στον κήπο το δικό μου μπορείς να γευτείς
απ’ όλους τους καρπούς, να μυρίσεις όλα τ’ άνθη,
ν’ ανέβεις τους λόφους της σιωπής,
να περπατήσεις τα μονοπάτια της αιδούς.
Εδώ μπορείς να πιεις απ’ την πηγή του έρωτα
και να γιατρέψεις την παλιά πληγή.
Στον κήπο το δικό μου έχω δυο μάτια για ουρανό
και χίλια φιλιά για ποταμό.
Απ’ τον κήπο αυτό δε λείπει
ούτε η χαρά ούτε η λύπη.

Ερωτική επιστολή

Θέλω να σου στείλω
ένα άνθος κερασιάς απ’ το περβόλι μου
ένα άγγιγμα απ’ το ακροδάχτυλο του πόθου μου
μια ηλιαχτίδα απ’ τη ματιά μου.

Θέλω να σου μιλήσω
μ’ ένα χαμόγελο απ’ της ψυχής μου τη γκραβούρα
μ’ ένα σφύριγμα του ανέμου του νυχτερινού
με μια βελούδινη σιωπή μιας πεταλούδας.

Θέλω να κρατήσω
το άρωμα του κορμιού σου το ηδονικό
δυο σταγόνες μέθης απ’ το κύμα σου το ορμητικό
τα γράμματα που αρθρώνει η φωνή σου η μελωδική
τις φλόγες απ’ τα μάτια τ’ ουρανού σου.

Μη μου τ’ αρνηθείς!

Εξόριστες λέξεις

28/10/12, 21:10

Εξόριστες λέξεις ξεστομίζω
βλέμματα θωπεύουν την αγάπη
και στην αλήθεια ασελγούν.

Ενωμένα δάχτυλα τρέμουν στον άνεμο
να σχηματίσουν το σταυρό.
Οι ήρωες πέθαναν στην ομίχλη της ιστορίας
και τώρα πάνω τους ρίχνουν σκιά
ο εγωισμός και η υποκρισία
που ψήλωσαν τριάντα πήχεις.

Τα εμβατήρια πια δεν εξυψώνουν
ραδιενέργεια πάλλεται στη ψυχή.

Φόβισε το φόβο σου, κατά ριπάς
θυμήσου να χαμογελάς.

Τα μάτια σου μη ρίχνεις στον Καιάδα.

Απουσίας εξωραϊσμός 

4/5/11, 2:20

Λάγνες σκέψεις και τολμηρές βεβαιότητες
φαντασιώνεσαι τις ασέληνες νύχτες.
Η ιστορία περιφέρεται στα καλντερίμια της αισχύνης
με  το ακρωτηριασμένο της χαμόγελο.
Στο ρηχό σου ύπνο ακροβατείς,
ενώ πάνω στα βλέφαρα σου πυγολαμπίδες ξενυχτούν.

Κι εσύ εξωραΐζεις την απουσία.
Τα ωραία λόγια πρέπει να λέγονται σε άσχημες περιστάσεις.

Σε σένα απευθύνομαι που γελάς.
Η αίσθηση του χιούμορ δε σε εγκαταλείπει ποτέ.
Τι υπέροχος ο άνθρωπος!

Αλήθεια τι είναι η ποίηση;
Εξορκισμός των λέξεων, των σκέψεων, των εννοιών.
Ακόμα το αναζητώ.
Αν νομίζεις ότι εξιλεώνεσαι γράφοντας πέντε αράδες
πλανάσαι πλάνην οικτράν..

Άκου τη φωνή μου στους γαλαξίες.
Το σύμπαν με ηχογραφεί.