Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ
       
Τον έμαθαν να περιμένει
κι αυτός πάντα του να θυμάται πως περίμενε.
Μικρός περίμενε να γίνει μεγάλος.
Μεγάλος περίμενε να βρει δουλειά.
Μετά να φτιάξει οικογένεια
κι αργότερα που πέσαν δυσκολίες
περίμενε να φτιάξουν τα πράγματα,
έτσι που οι στιγμές του χάθηκαν περιμένοντας,
σα να μην υπήρξε ποτέ γι' αυτόν παρόν
κι όλα ρευστά νά τρέχαν προς το μέλλον,
γιατί και τούτη η ζωή, έτσι κι αλλιώς,
για κάποιους είναι μέλλουσα.

                       
ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ

Τα πρόλαβε όλα ν' ανεβαίνουν.
Είδε το σπίτι του ψηλά,
το βαθμό και το μισθό του να ψηλώνουν,
όπως και 'κείνο τον κόμπο στο στομάχι
ν' ανεβαίνει ψηλά στο λαιμό.
Κάποια νύχτα δε μπόρεσε να γυρίσει.
Χάθηκε με τ' αυτοκίνητο βουλιάζοντας.
Γιατί παντού μπορούμε να βουλιάξουμε.
Κινούμενη άμμος εδώ το τσιμέντο κι η άσφαλτος.