Αλέξης Αντωνόπουλος - Σκοτάδι

"Σκοτάδι" το καινούργιο βιβλίο του Αλέξη Αντωνόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ars Poetica.

"Όλοι θέλουμε να ξυπνήσουμε
αλλά κανείς δεν ανοίγει πρώτος
τα μάτια"

Το "Σκοτάδι" είναι η ιστορία ενός αφηγητή ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με το πιο ένοχο μυστικό του κι επιλέγει να γίνει κάποιος άλλος. Εναλλάσσοντας μεταξύ πρόζας, ποίησης κι αφορισμών, ακολουθούμε τη φωνή του και την πορεία της μεταμόρφωσης του μέσα από αληθινά γεγονότα και ψευδαισθήσεις, ενώ προσπαθούμε να κατανοήσουμε ποιος (ή τι) πραγματικά είναι.

Ζητήστε το στα βιβλιοπωλεία.

XVII

Νιώθω τον διακόπτη.
Τον γεύονται τα δάχτυλά μου.

Μία κίνηση χρειάζεται.
Μία κίνηση, και το έρεβος θα χαθεί.
Μία κίνηση, κι έπειτα θα δω.

Αλίμονο, δε βλέπω ποτέ.
Γιατί φοβάμαι να πατήσω τον διακόπτη.

Αυτόν. Τον διακόπτη.

Φοβάμαι το φως.
Φοβάμαι το πρόσωπό μου
κάτω από το Φως.

XXXII

Καταγγέλλουμε αμφιβολίες και φόβους ώστε να δικαιολογήσουμε την αδράνειά μας στην Τέχνη. Βλέπουμε, δηλαδή, τους Δαίμονες της ζωής μας σαν Δαίμονες και στη δημιουργικότητά μας˙ εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν αν θέλουμε να γράψουμε, να ερμηνεύσουμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να σκηνοθετήσουμε, να εκφραστούμε.

Όμως οι Δαίμονες είναι ο λόγος που επινοήθηκε η Τέχνη. Οι Δαίμονες είναι ο λόγος που Την έχουμε τόσο ανάγκη. Όσο πασχίζουμε να τους αποφύγουμε αντί να τους χρησιμοποιήσουμε ως τους πιο σπουδαίους συμμάχους μας, ως τους πιο εγκάρδιους Φίλους, φτύνουμε τα δώρα του Θεού.

Στην Τέχνη, οι Δαίμονες μεταμορφώνονται σε Αγγέλους.

XXXIX

Τα όνειρα είναι πιο εύκολα από τη ζωή.

Μπορείς να δεις την αδελφή σου να βιάζεται
τη σπονδυλική σου στήλη να ξεριζώνεται
το αποκεφαλισμένο σώμα του γιού σου να τρώγεται
μπορείς να βιώσεις όλη την αρρώστια της Κόλασης,
αλλά σε λίγα λεπτά το όνειρο έχει τελειώσει.

Κι εσύ
στο κρεβάτι σου
με μια καινούργια ευκαιρία
να ονειρευτείς καλύτερα όνειρα.

XLI

Τώρα τα μάτια μου βαραίνουν
τώρα οι πληγές δε ματώνουν
τώρα ο χρόνος λύνεται
τώρα πλέω.

Πιάσε το χέρι μου.
Θα πάμε στην κρήνη όλων των παραμυθιών,
στο λίκνο της φαντασίας.

Όπου η αλήθεια είναι πιο αληθινή από ποτέ.

XLIII

Μάλλον ο Θάνατος είναι κι αυτός σχετικός.
Χθες ήμουν νεκρός.
Σήμερα είμαι ακόμα πιο νεκρός.

Μάλλον...
Μάλλον ήμουν ανέκαθεν νεκρός.

Όποια επιπλέον πίσσα στα εντόσθια
δεν είναι παρά η ελπίδα της λύτρωσης
που κατουριέται πάνω της μεθυσμένη.