Έλενα Πολυγένη

Arvind Kolapkar 1975

Συνάντηση παλιών συμμαθητών

Ο ένας πάντα είναι δυσαρεστημένος.
Είτε γιατί δεν του αρέσει το τραγούδι
Είτε γιατί η φωνή του αντηχεί παράτονα
Και δεν ταιριάζει με των υπολοίπων
Είτε γιατί θυμάται έναν πληγωμένο
Έρωτα, είτε γιατί το τζάμι φέρνει
Ρεύμα και κρυώνει, είτε γιατί σκέφτεται
Τη μάνα του είτε γιατί τα ρούχα
Δεν του πάνε, είτε γιατί οι άλλοι
Είναι πιο όμορφοι είτε γιατί παλεύει
Με μια αρρώστια, είτε γιατί κάποιοι
Τον περιμένουνε είτε γιατί τον νίκησε
Ο χρόνος είτε γιατί τον ενοχλεί
Ο θόρυβος είτε γιατί όλοι του λένε
Τα παράπονά τους είτε γιατί
Η ιστορία τον προδίδει είτε γιατί το φως
Πέφτει στα μάτια του είτε γιατί
Δε βρίσκει τίποτα έξυπνο να πει και
Τίποτα να κάνει και μόνο κοιτάζει το
Βράδυ που φεύγει μέσα από τα χέρια του

(από τη συλλογή «η θλίψη μου είναι μια γυναίκα», poema 2012)

Καθρέφτης

Σιγά σιγά λιγοστεύει η διεκδικητική μου διάθεση
Πιάνω τον εαυτό μου
Να παίζει όλο και περισσότερο το ρόλο του θύματος
Προσπαθώ να τον εξαναγκάσω
Να βγει απ’ το καλούπι που του φόρεσαν
-δε φανταζόμουν πως θα ήταν τόσο δύσκολες οι κινήσεις

Αρχίζουν και με ανακρίνουν
Με στήνουν με την πλάτη σταδιακά
Σε τέσσερις τοίχους
Αυτές οι λέξεις που μαθαίναμε σε
Μια ρυθμική κουρδισμένη γλώσσα

Αυτές οι λέξεις που ήπιανε τα σπλάχνα μου
Και εγκαταστάθηκαν αλώβητες
Στο πιο ευαίσθητο σημείο του οισοφάγου μου
Πολλές φορές βήχω
Ασθμαίνω
Πολλές φορές φτύνω ματωμένα αγκομαχητά
Παρ’ όλα αυτά δεν φοβούνται
Αγκαλιάζουν το κάτω μέρος της καρδιάς μου
Δίνοντας μια τελευταία κλοτσιά στις
-από καιρό-
θαμμένες μου αισθήσεις

Άλλες φορές μου μιλάνε
Γελούν μαζί μου
Κι ανοίγουν γνώριμα δοχεία υποταγής
Δέχομαι αγόγγυστα το μαρτύριό μου
Κι εσείς ολόγυρά μου να με περιζώνετε ασφυκτικά
Κρατώντας στα άδεια μάτια σας μια ηλίθια περιέργεια
Ξέρω
Πως μοιάζω με άσπρη γραμμή στη λευκότητα των ονείρων σας
Η μορφή μου εξαφανίζεται αδιάφορα
Απ’ τις κόρες των ματιών σας
Ίσως και να χαμογελάτε με μια υποψία περιφρόνησης
Γι’ αυτό το ακίνδυνο ον
Το παράξενο ζώο που στέκεται μπρος σας ακίνητο
Σαν σκοτωμένο

Οι φωνές σας με πνίγουν
Τα γέλια σας με συνθλίβουν
Γελοίες γυάλινες υπάρξεις
Είστε τόσο μακριά από μένα
Δεν ξέρετε πως αποκαλύπτετε τη μιζέρια σας
Αντανακλώντας τον εαυτό σας πάνω μου
Κοιτώντας μέσα του
Μόνο όσα εσείς επιθυμείτε
Θέλω να πατήσω πάνω στις εύσχημες φράσεις σας
Μα μ’ έχετε βαλσαμώσει
Όχι
Δεν είμαι αυτό που βλέπετε
Είμαι ένας αποφλοιωμένος ιστός
Το απομεινάρι ενός παλιού σκούρου υφάσματος
Η ξεσχισμένη τσέπη του μπλουτζίν
Το βότσαλο στο τασάκι
Αυτό που βλέπετε δεν είμαι εγώ
Είναι ό,τι απέμεινε από μένα
Είναι το αμαυρωμένο μου ένστικτο
Ένα δυσκολοχώνευτο φωνήεν
Μια ριπή στα ξεραμένα χείλια σας
Μια κραυγή στις άδειες
Και αντιστοίχως νεκρές
Ζωές σας

(από τη συλλογή «Γράμματα σε μαυροπίνακα», Δωδώνη 2009)

Ο αποδιοπομπαίος τράγος αυτοεξορίζεται

Η άφιξη των εικόνων στη ζωή μου, παρεμπόδισε την εμπιστοσύνη των άλλων.
Η άφιξη των κανόνων με μετέτρεψε σε λάθος.
Μεσορανούντων των εικόνων άνοιγαν συνεχώς τα στόματά τους παρ’ όλα αυτά αδυνατούσαν να τις καταπιούν.
Με κατέταξαν στους αχρείους που δεν επιδέχονται διόρθωση.
Παρατείνοντας επίτηδες την εποχή της μελαγχολίας έφτασα στο τέρμα.
Ήταν ο καιρός που άρχισα να δέχομαι φίλους.
Τα ζητήματα παρέμεναν τακτοποιημένα στα συρτάρια.
Οι σκέψεις μου διεγείρονταν μόνο όταν δε μιλούσα με οποιονδήποτε για το οτιδήποτε.
Με κούραζε η άμιλλα γι’ αυτό συχνά έβγαινα έξω στο δρόμο.
Περπατούσα για μεγάλο διάστημα μόνη.
Η αφαιρετικότητα εξακολουθούσε να είναι ένα από τα αδιαμφισβήτητα ζητούμενά μου.
Το έβλεπα καθημερινά στα μάτια που με μετρούσαν.
Παραιτημένη καθώς ήμουν απ’ τα υπόλοιπα, άρχισα να παρατηρώ τα ζωντανά πράγματα, ανάμεσά τους κι εκείνα που δεν ήταν πια ζωντανά, αλλά υπήρξαν κάποτε.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνονταν ζώα, σπίτια, χέρια, φύλλα, πλανήτες και φυσικά το   νερό.
Τα δάκρυα που με συνόδευαν στις περιπλανήσεις μου αποδείχθηκαν δείκτες προσδοκίας.
Επιστρέφοντας στις εικόνες, θέλησα να αποτυπώσω κάτι που μόνο στο μέλλον θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό.

Η ιστορία μου δεν είναι διδακτική

Μαζεύω τα πράγματά μου

Η τύχη είναι με το μέρος των πολλών και δε θα ‘θελα να βρεθώ έγκλειστη. Σχεδιάζω να σας παρακολουθήσω σύντομα και χωρίς υγρά μάτια.