Θ. Πορφυρός

Venceremos

Ξαπλωμένος πάνω σε τέφρα ιστορίας
αναπολώ την ευφράδεια του χάους
Εγερμένος ως πανανθρώπινη εξέγερση
καταλήγω σε μια Παρισινή κομμούνα
εσωτερική
ανεπιτήδευτη
άηχη
δίκαιη
Εν τέλει νικημένη
Venceremos

Μια σκέψη

Η μοίρα τον παρέπεμψε εδώ. Στον επίγειο παράδεισο και μήτρα ευκαιριών, στην Ελλάδα της δύσης. Η μοίρα... Η μανιχαϊστική ανθρώπινη επινόηση που τρέφεται με πνευματική υποδούλωση. Το Αφγανιστάν δεν τον χωρούσε. Ήθελε να ανοίξει τα φτερά του για μια νέα ζωή, που ίσως κατέληγε, και σαν happy end αμερικάνικης, ''american dream'' τύπου, ταινίας. Μα η μοίρα είναι σκληρή. Σε αφήνει να νομίζεις πως την ορίζεις, αλλά είσαι απλώς μια ακόμη μαριονέτα. Οι ντόπιοι θεματοφύλακες της, λέγαν πως δε θα έπρεπε να έρθει και να διεκδικήσει το δικό τους κομμάτι, από τη δική τους μοίρα. "Μόνο εμείς θα είμαστε μαριονέτες εδώ!" Η εθνική ενότητα και η φυλετική καθαρότητα εξασφάλιζαν τη σωστή κατεύθυνσή της. Αχμέτ , δεν έτυχες σε λάθος χώρα και λάθος στιγμή. Έτυχε να ακολουθείς λάθος μοίρα.

Υ.Γ. Το κείμενο γίνεται πιο ενδιαφέρον με την αντικατάσταση της λέξης μοίρα με τη λέξη καπιταλισμός.

Αι –Στράτης

Εύγευστος ήλιος,
αστραφτερά νερά,
ευωδιαστά κελαηδίσματα,
ένας βράχος...

Η δημοκρατία δίπλα στον φασισμό
γειτνιάζουν παράλογα αρμονικά.
Για να μας θυμίζουν...
Για να μας διδάσκουν...

Μα για να θυμάσαι ,
πρέπει να έχεις δει.
Μα για να διδαχθείς,
πρέπει να έχεις ακούσει.

Απ 'το βράχο του Τρότσκι,
στον βράχο του Λένιν.
Και πίσω στην οδό των Μπολσεβίκων.
Ένα χελιδόνι πετά...

Μα δεν διανοείσαι να το συλλάβεις.
Πετάει ψηλά.
Χελιδόνι ανυπόταχτο.
Σαν τους ανυπόταχτους που πότισαν τούτη τη γη.

Τόπος εξορίας
όμως και γέννησης.
Τόπος ιστορίας
όμως και θανάτου.

Θεμελιώδεις αρχές

Αλληλοσπαρασσόμενοι κόσμοι
φωλιάζουν στους εφιάλτες .
Καταριούνται το ‘τώρα’
προσδοκώντας το ‘μετά’ ..
‘Μετά’ μόνο αναμονή..
Οι πράξεις λιγοστεύουν
και το τείχος της κοινωνικής μεταβατικότητας
ορθώνεται ανυπέρβλητο..
Στα θεμέλια , αδέρφια..
Στα θεμέλια ..