Αχιλλεύς

Ένα Θηρίο Στο Τέλος Της Ιστορίας

(από ‘Ποιήματα Της Εποχής Που Θεωρούμε Τελευταία’)


Κανένα σχόλιο μετά την ύστατη στιγμή
Καμμία συζήτηση
Δεν υπάρχουν συλλυπητήρια
Ούτε τελευταίος χαιρετισμός

Υπάρχει ένα θηρίο στο τέλος της ιστορίας
Ένα θηρίο του σκότους
     Που σκοπεύει να εμφανιστεί
       Τη στιγμή που είσαι πια σίγουρος
          Πως είσαι ασφαλής
              Και πως όλα είναι φυσιολογικά

Μαζί με την εμφάνιση του θηρίου
        Αποκαλύπτεται και ο λόγος ύπαρξής του
        Να επιβεβαιώσει ένα μεγάλο φόβο σου
Ενώ έχεις πείσει τον εαυτό σου
                   Πως γνωρίζεις την αλήθεια
                   Και πως έλυσες το αίνιγμα
Να μάθεις πως έκανες λάθος

Το μεγάλο πρόβλημα και δίλημμα είναι
              Ότι πρέπει να φτάσεις στο τέλος της ιστορίας
              Να έχεις τη δύναμη, την αντοχή
Να αμφισβητείς συνεχώς τις γνώσεις σου
             Και ταυτόχρονα τον εαυτό σου

Πρέπει να αγαπάς τη ζωή σου
Αν θες να φτάσεις στο θηρίο
Και εννοώ να την αγαπάς
Όχι να την εγκλωβίσεις σε φυλακές κανόνων
                                                      Οδηγειών ζωής
                                                      Και νόμων ηθικής
Προστατεύουν και διασφαλίζουν
             Το κίβδηλο όνειρο στο οποίο ζεις

Να αγαπάς τη ζωή σου
              Να δοκιμάσεις τα όριά σου
              Να θυμάσαι τους εφιάλτες σου
              Να προστατέψεις τους εχθρούς απ’ τους φίλους

Να αγαπάς τη ζωή σου
             Όχι να προσποιείσαι οτι ζεις

Για να φτάσεις στο τέλος της ιστορίας
             Πρέπει να μάθεις πως είναι αδύνατο να στέκεσαι ακίνητος
                          Πίσω από τα όρια μιας ψεύτικης πίστης

Για να βρεις το θηρίο
             Πρέπει να γνωρίζεις πως θα γίνεις ένας ακούραστος κυνηγός
             Ένας περιπλανώμενος- κυνηγημένος ερευνητής
                          Στα δάση της αλήθειας

Άνθρωπος

(από ‘Ποιήματα Της Εποχής Που Θεωρούμε Τελευταία’)


Ο Άνθρωπος
καταδικασμένος στη θλίψη
πνιγμένος κάτω από το βάρος της ενοχής
χωρίς δύναμη να αντισταθεί  στο ρεύμα της απελπισίας που τον παρασύρει

Φτιάξαμε νόμους για να ελέγχουμε την απρέπειά μας
Αυστηροί κανόνες για θεμέλια
που λατρεύουμε να γκρεμίζουμε
και μετά πάλι απ’ την αρχή

Η γύμνια μας
και αποστροφή του βλέμματος

Αηδιάζουμε με αυτό που λατρεύουμε
Λατρεύουμε το αηδιαστικό

Ο Άνθρωπος
χαμένος μέσα στο μεγαλειώδες ερώτημα της ύπαρξής του
Με ατελείς απαντήσεις πρόχειρες, για να αντέξει η εύθραυστη συνείδησή του
μέσα στην κουραστική περιπλάνηση στο χρόνο
Άδικος κι αδικημένος
Μοναχικός
Μοναδικός
Μόνος
Ένας
Ο Άνθρωπος

Υπόχρυση Σελήνη

(από ‘Εφιάλτης’)

Δεν ξέρω αν μπορώ να σταθώ ακίνητος-συμβιβασμένος
         Σε μια ζεστή φωλιά
Δεν ξέρω αν μπορώ να γυρίζω το βλέμμα μου
         Και να αντικρίζω συνήθειες που δε με εκφράζουν

Είναι υπαρκτό το δίλημμα
Ή το έχει γεννήσει απλώς η παραπλανημένη σκέψη;

         Ενδοιασμοί αστάθειας
         Τύψεις αβεβαιότητας

Υπόχρυση σελήνη
         γεμάτη μυστήρια ηδονικά
Ενστίκτου υποταγές
         βιώνω στην αγκαλιά σου
Χθονίων όντων
         μητέρα τραγική
Ζωοδόχος πηγή
         ονείρων ζοφερών


Στάσου ακίνητη
         άσε με να σε πλησιάσω