Του Φαήλου η κοιλιά

 

Η πολιτική ορθότητα στον δημόσιο, πρωτίστως, λόγο είναι χρησιμότατη και αποτελεί στοιχείο ευγένειας και πολιτισμού. Ορθώς τα έως τώρα κινήματα που αναδείχτηκαν, πασχίζουν για τη διάδοση και εφαρμογή των προταγμάτων τους. Όμως, συχνά φαίνεται να περνούν στο φάσμα του ανορθολογισμού και σε ορισμένες περιπτώσεις να στοχοποιούν λανθασμένα γνώμες και ανθρώπους αφαιρώντας τους, σχεδόν, τον λόγο, ενώ σε άλλες περιπτώσεις φτάνουν σε σημείο να κανσελάρουν προσωπικότητες. Επειδή, όμως, το θέμα είναι αρκούντως μεγάλο - δύο λόγια μόνο για το συγκεκριμένο👈 παράδειγμα:

Body shaming (και εν γένει bullying) ασκεί κάποιος που βρίσκεται σε προκείμενη θέση εξουσίας σε οποιαδήποτε περίσταση κοινωνικής σχέσης, έναντι εκείνου που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Για παράδειγμα body shaming, μπορεί να υφίσταται όταν ο σχολιασμός αφορά μια άσημη (και μη) γυναίκα ή έναν άγνωστο (και μη) άνδρα σε μια παραλία, στον δρόμο, στην καφετέρια, στο χώρο εργασίας ή οπουδήποτε και μάλιστα όταν αυτός διακινείται με φωτογραφίες κι άλλα. Εκεί πρέπει να έρχεται και η υπεράσπιση της πολιτικής ορθότητας.

Όμως, αυτού του είδους bullying δεν έχει ισχύ κάθε στιγμή. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης δε βρίσκεται υπό την εξουσία του εν λόγω χρήστη των σόσιαλ (βλ. εικόνα), στην προκειμένη, για να ισχυριστούμε ότι του ασκείται body shaming. Όχι ότι άτομα της ενεργούς πολιτικής απολαμβάνουν - απαραίτητα λόγω θέσης - προστασίας τέτοιων φαινομένων. Κάθε φορά υπολογίζεται και η κατά τόπους θέση του υποκειμένου. Το ίδιο άτομο μπορεί σε άλλη περίσταση ν’ αποτελέσει θύμα body shaming.

Η υποτιμητική αναφορά στον σωματότυπο του Κρανιδιώτη είναι συνδεδεμένη με την δήλωσή του, (βλ. εικόνα) ότι ο ίδιος και οι όμοιοι του θα ταΐσουν στα ψάρια τους γείτονες σε ενδεχόμενη απόπειρα εισβολής. Δεν είναι παράλογο ένας κραταιός της πολιτικής ακροδεξιάς με τον συγκεκριμένο σωματότυπο να προκαλεί τον γέλωτα όταν βαυκαλίζεται για κομάντο. Εκτός ότι η χαλαρή σωματοδομή είναι κόντρα στο ιδεοληπτικό του πλαίσιο, γίνεται περίγελος (δις) και στους όντως μάχιμους επιχειρησιακά, εκπαιδευμένους και προετοιμασμένους σωματικά και ψυχικά για τέτοιο ενδεχόμενο. Περισσότερο ως κακόγουστο ειρωνικό σχόλιο φαντάζει, παρά για body shaming. Αλίμονό μας, άλλωστε, αν (εκτός όλων των άλλων) αναμέναμε από καφενιακούς ταβλαδόρους της πολιτικής σκηνής την υπεράσπιση της άμυνας. (Από που την αναμένουμε τελικά είναι άλλο θέμα…αλλά οκ, γενικά την αναμένουμε – έχουμε και τους συμμάχους).

Τουναντίον, λοιπόν, σε καθεμία των περιπτώσεων του φαινομένου, η εξίσωση, η ίση απόσταση και η οριζόντια εφαρμογή της πολιτικής ορθότητας λειτουργούν βλαπτικά μόνο ως προς τον ανίσχυρο κατά περίσταση.

Εν τέλει, η ίδια η εφαρμογή της πολιτικής ορθότητας καταδεικνύει το αξιακό της πλαίσιο και το αναγκαίο του χαρακτήρα της. Έτσι, είτε προβάλλει τις διακρίσεις έναντι - κυρίως - ευάλωτων κοινωνικών ομάδων υπερασπιζόμενη τα δικαιώματά τους είτε απ’ την άλλη, με την υπερβολή στην εφαρμογή της οδηγείται στην κατάχρηση, με αποτέλεσμα άλλοτε να ακυρώνει συλλήβδην πρόσωπα και απόψεις και άλλοτε να παρέχει προστασία σε άτομα και καταστάσεις, που όχι μόνο δε χρήζουν αυτής, αλλά με τον τρόπο αυτό λαμβάνουν μερίδιο συμπάθειας.

Χρήστος Μπέλλος