ΖΟΡΙΝΟ ΑΝΧΕΛ ΡΑΜΙΡΕΘ
ΕΛΕΓΕΙΟ
Το βλέμμα σου με κάνει να υποφέρω την κραυγή του λύκου
κι η φωνή σου ένα γελαστό σπαθί στη ρίζα της καρδιάς μου
το κορμί σου παρά μονάχα το ρόδο που ανθίζει στον τάφο μου.
Δε λέω πως σε αγαπησα καλύτερα
απλώς ύψωσα το τραγούδι του αγκαθιού στον αγέρα
και κάθε λέξη που σου έστρεψα ήταν γεμάτη από περήφανους υακίνθους
κι ας ήταν οι καιροί αλλιώτικοι
κι ας είναι τα μάτια μας φτιαγμένα για βιασύνες.
ΕΛΕΓΕΙΟ
Το βλέμμα σου με κάνει να υποφέρω την κραυγή του λύκου
κι η φωνή σου ένα γελαστό σπαθί στη ρίζα της καρδιάς μου
το κορμί σου παρά μονάχα το ρόδο που ανθίζει στον τάφο μου.
Δε λέω πως σε αγαπησα καλύτερα
απλώς ύψωσα το τραγούδι του αγκαθιού στον αγέρα
και κάθε λέξη που σου έστρεψα ήταν γεμάτη από περήφανους υακίνθους
κι ας ήταν οι καιροί αλλιώτικοι
κι ας είναι τα μάτια μας φτιαγμένα για βιασύνες.
Σχόλια
Τσέζαρε Παβέζε
Ο θάνατος θα 'ρθει
Ο θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου-
αυτός ο θάνατος που ακοίμητος
απ’το πρωί ως το βράδυ μας ακολουθεί,
ανελέητος σαν παλιά τύψη,
σαν ένα ακατανόητο πάθος.
Τα μάτια σου θάναι ένας λόγος ανώφελος,
μια κραυγή που χάθηκε, μια σιωπή.
Έτσι, την ώρα που μονάχη σκύβεις
κάθε πρωί στον εαυτό σου
τα βλέπεις στον καθρέφτη. Και τη μέρα αυτή,
ω προσδοκία πολύτιμη, θα ξέρουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή, πως είσαι η άβυσσο.
Για τον καθένα ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου.
Θάναι σα ν’απαρνιόμαστε ένα πάθος,
σα να κοιτάζουμε στο βάθος του καθρέφτη
το ανέβασμα καποιου προσώπου πεθαμένου,
ή σα ν’ακούμε ψιθυρους από χείλη κλειστά.
Σιωπηλοί, κατεβαίνουμε μέσα στην άβυσσο.
ΥΓ.Αν διαφωνείς, θα κονταροχτυπηθούμε στο δάσος του Νόττινγχαμ ή στο Νόττινγκ Χίλλ. "Ρομπέν πασών των δασών"