Ωδή Εις Ρούλιαν

Ο Δ. Ρούλιας, γνωστός τοις πάσι και ως Castorp, Κάστωρπ, Κάστωρ και λοιπά, είναι γνωστός για την πολισχιδή του δραστηριοποίηση στον ευρύτερο τομέα των γραμμάτων και των Τεχνών, παλαιότερα στην Πάτρα, αυτό τον καιρό στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Πρέβεζα. Στην Πρέβεζα δραστηριοποιείται επίσης και σε διάφορες άλλες εργασίες για βιοπορισμό (εκτυπώσεις, μεταφορές κ.ά.) όπως σε παλαιότερό του σχόλιο ο ίδιος μας πληροφορεί. Είναι επίσης λάτρης της μουσικής και της ποίησης, κατά προτίμηση δε, της ξένης, την οποίαν και μεταφράζει μανιωδώς.
Κάπου έχω αναφέρει πως ο Ρούλιας με αξιοθρήνητο θάρρος και αυταπάρνηση με έσωσε από βέβαιο θάνατο στο γεμάτο νάρκες και μονιμάδες πυρακτωμένο πεδίο του Έβρου. Θέλοντας να εκφράσω λοιπόν την ευγνωμοσύνη μου στο πρόσωπό του εμπνεύστηκα το κάτωθεν ποίημα το οποίο συνέγραψα έχοντας κατά νου τις Ωδές του Ανδρέα Κάλβου, στις οποίες υμνούνται υψηλά ιδανικά και ιδέες, όπως αυτές του θάρρους, της ελευθερίας κλπ., πιστεύοντας πως η μορφή αυτή ταιριάζει με τη μεγαλειώδη προσωπικότητα του Κάστωρος.
Ιδού λοιπόν:


Εις Ρούλιαν

α΄
Όθεν έσβησε ο Κώστας*
στέκει ολόρθος ο Ρούλιας
ακμάζων

β΄
Συνετά αναζητεί
ήθη μεγαλουπόλεως
εις επαρχίαν

γ΄
Σε γιορτές, πανηγύρεις
πανταχού ο φωστήρ
είναι χωμένος

δ΄
Μέσα εις Τυπογραφείον
τιμολόγια κόπτει:
εργασίας δεσμά.

ε΄
Εις Πρεβέζης την ντάλαν
μεταφορές αλιεύει
-θείο το τρίκυκλον-

ς΄
Κάμνει δύω εργασίας
μα γλεντά και με κόρες
ο τυχοδιώκτης

ζ΄
Σε ξαπλώστρες ο Κάστωρ
μετά τόμων ποιήσεως
ολιγαρκείται

η΄
Αλλογλώσσους τους στίχους
άνευ χρονοτριβής
δια να μας μεταφράσει

θ΄
Ζουμεράς κορασίδας
δια της Τέχνης ω φίλε
άδραξον όλας

ι΄
Της Ποιήσεως χάρη
τα αείδροσα στήθη
εις κλίνην ρίπτε.


(*ενν. Καρυωτάκης)


Σίγουρα μπορεί κανείς να γράψει λαμπρότερα ποιήματα όταν πρόκειται για προσωπικότητες τέτοιου βεληνεκούς. Όμως κάνω μια ταπεινή αρχή και καλώ αξιοτέρους αοιδούς να κτυπήσουν την λύραν των...