Ανθή Μαρωνίτη - Δύστροπη Αφή

Όταν σ' αρπάζει μια εικόνα απ' τα παλιά
με ενάργεια μοναδική
η θαυμαστή αντοχή της
που καθηλώνει

Όταν μια μουσική ανεβαίνει
πρώτα σε κατοικεί ο δικός της χρόνος
μετά θυμάσαι με εικόνες
που κυριεύουν πίσω
τη ροή του άλλου χρόνου

Όταν μια μυρωδιά γνώριμη
χτυπάει τα ρουθούνια
πάλι την ξαναβρίσκεις αλυσιδωτά
θαμμένη στις δικές της παραστάσεις

Η γεύση, η πιο άπληστη
μπερδεύεται στην άκριτη επανάληψη
χάνει την ευθυκρισία
μόνο στη νηστεία παλεύει με τη μνήμη

Η πιο δύστροπη, η αφή
η ενθύμιση μόνη δεν αρκεί
απ' την αρχή η πρόκληση
με σώμα να αναμετρηθεί
διπλά να ριγίσει