Μισέλ Λεϊρίς - Πέντε ποιήματα


Mano a Mano 

Η σκιερότητα μπράτσου γυμνού που μαζεύεται
η ακινησία τέλειου χεριού
ο στατικός αέρας που τρυπά την πολυτέλεια του νυχιού σου
και η κυρτή αρένα μιας αιώνιας επιστροφής

προς κάποιο ξέφωτο του δάσους
θα καρφωθεί της ρομφαίας η αιχμηρή αιχμή
για να ξεχώσει από τη γη τον πιο αρχαίο θησαυρό
ταύρο παχύ
τη φύση
ή το κορμί σου
που σκάβουνε τα χέρια μου
για να ξεθάψουν από μέσα του την ηδονή .

Ματάρ 

Ποια γαλανή καταπακτή
ανοίχτηκε για να σφεντονιστεί ο κεραυνός
στο τέλος μακρινού προσκυνήματος
Μέκκα σάρκας βουερής
μιναρέ οστέινε για τις κραυγές του φρέσκου αίματος .

Ρεμβασμός 

Και τα κυρτά λαγόνια σου σαν καλοκαίρι στην Τοσκάνη .

Φιλάργυρος 

Ν' αλαφρώσω
να ξεγυμνωθώ

να κρατήσω μόνο τη βαλίτσα μου με τ' αναγκαία

τη μακρυά ουρά ν' αφήσω
των φτερωμάτων
των φτεροστολιδιών μου των θυσάνων

πουλί φιλάργυρο να γίνω
μεθυσμένο μόνο με το πέταγμα των φτερούγων του .

Μεταποίησις 

Στη χοάνη του κρανίου μου
που τρίζουν κιλά και κιλά αναμνήσεων
σα φύλλα ξερά
μόλις η μορφή σου αναβλύσει
νοιώθω να κυλά χρυσάφι .


Μετάφραση : Γιώργος Καραβασίλης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις