Ζυλ Λαφόργκ - [ Α! σύννεφα που ήρθατε ]



Α! σύννεφα που ήρθατε απ’ τις ακτές της Μάγχης,
μας καταστρέψατε την τελευταία Κυριακή μας…

Μέσα στο μουσκεμένο δάσος, οι ιστοί των αραχνών
λυγίζουνε κάτω απ’ τις στάλες του νερού
κι είν’ η καταστροφή τους.

Νά, ήρθαν οι βροχές, οι υπομονετικές σαν άγγελοι…
Είν’ η εποχή του βήχα στο υπνωτήριο του Λύκειου που
ξανάνοιξε,
της πνευμονικής φυματιώσεως που θλίβει τη συνοικία
κι όλης της αθλιότητας των μεγάλων κέντρων.
Μα, μάλλινα ρούχα, καουτσούκ, φαρμακεία, όνειρα,
κουρτίνες τραβηγμένες ψηλά στα μπαλκόνια
μπροστά στον ωκεανό από τις στέγες του προαστίου,
λάμπες, εστάμπες, πτί‐φούρ,
θα είστε οι μόνες μου αγάπες

(απόσπασμα)

Μετάφραση : Μήτσος Παπανικολάου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις