Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ - Τρία ποιήματα


Ένας ύπνος σφράγισε το πνεύμα μου

Ένας ύπνος σφράγισε το πνεύμα μου 
Δεν είχα ανθρώπινους φόβους : 
Φαινόνταν σαν ένα πράγμα που δεν μπορούσε να αισθανθεί 
Το άγγιγμα των επίγειων χρόνων . 

Καθόλου κίνηση δεν περικλείει τώρα , διόλου δύναμη 
Ούτε ακούει μήτε βλέπει 
Παρασυρμένη στης γης την καθημερινή περιστροφή ,
Με βράχους και πέτρες και δέντρα . 

Η καρδιά μου αναπηδά 

Η καρδιά μου αναπηδά όταν κοιτάζω 
 Ένα ουράνιο τόξο στον ουρανό :
Έτσι ήταν όταν η ζωή μου άρχισε 
Έτσι είναι τώρα που είμαι ενήλικος
Έτσι να  'ναι όταν γεράσω 
 Διαφορετικά ας πεθάνω !
Το παιδί είναι πατέρας του άντρα 
Και θα μπορούσα να ευχηθώ οι μέρες μου να'ναι 
Δεμένες η μία στη άλλη με φυσική ευλάβεια . 

Κατοίκησε ανάμεσα στους απάτητους δρόμους 

Κατοίκησε ανάμεσα στους απάτητους δρόμους
 Δίπλα στις πηγές του Νταβ ,
Μια υπηρέτρια που δεν υπήρχε κανείς να παινέψει 
 Και πολλοί λίγοι ν' αγαπήσουν . 

Μια βιολέτα πλάι σε χορταριασμένη πέτρα 
 Μισοκρυμμένη απ΄το μάτι !
- Όμορφη σαν άστρο , όταν μόνο ένα 
Λάμπει στον ουρανό .

Έζησε άγνωστη , και λίγοι θα μπορούσαν να ξέρουν 
 Πότε η Λούσυ έπαψε να υπάρχει 
Αλλά είναι στο μνήμα της , και , ω ,
 Η διαφορά με ' μένα !


Μετάφραση : Ηλίας Κεφάλας 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις